· یادداشت زیر در شب سه شنبه نوشته شده است.
1. وارد شدن آمریکا به یکی از بزرگ ترین بحران های اقتصادی تاریخش توانست اختلاف اوباما و مک کین را در نظرسنجی ها_چندین بار_ دورقمی کند. شاید اگر بحران یادشده در چنین زمانی رخ نمی داد و یا مک کین برنامه ی سازمان یافته تری برای مقابله با آن ارائه می داد، می توانستیم شاهد رقابت قدم به قدم دو کاندیدا در روزهای پایانی باشیم.
به احتمال فراوان دموکرات ها با یک اختلاف رای یک و نیم تا دو میلیونی، بازی را خواهند برد. تنها امید حزب جمهوری خواه به نزدیک بودن رای های الکترال دو طرف است، دقیقاً به همین دلیل است که کاندیدای این حزب در چند روز قبل از رای گیری 14 آبان، به سفر به ایالت های ظاهراً بی اهمیت علاقه ی بیشتری نشان می دهد. به عبارت ساده تر حزب جمهوری خواه می خواهد با به دست آوردن آرای الکترال ایالت های کم جمعیت و در نتیجه نزدیک کردن آرای کلی الکترال به یکدیگر، نتیجه ی نهایی را به نفع خود تمام کند. در بین جمهوری خواهان امید زیادی به رخ دادن دوباره ی داستان سال 2000 در انتخابات امسال دیده می شود.
چند لحظه پیش در یک گزارش خبری(اسم شبکه یادم نیست)، مفسر شبکه، برتری اوباما(با آرای الکترال بالاتر از 280) را بر مک کین(با آرای الکترال بالای 260) را پیش بینی می کرد؛ فکر می کنم که پیش بینی خیلی های دیگر هم این گونه باشد. باید منتظر فردا باشیم و رئیس جمهور آینده ی همه ی جهان را ببینیم...
2. این انتخابات برای ما درس های زیادی دارد، چه جمهوری اسلامی رژیم ما باشد یا جمهوری فدرال ایران و یا هر سیستم دیگر ، ملت ما هنوز کلیشه پرست است، ما قطعاً نمی توانیم لباس ریاست جمهوری را بر قامت یک اقلیت قومی ،گشاد نبینیم. "باراک حسین اوباما" از آفریقا آمده است، سیاه پوست است، یک مسلمان زاده ی مسیحی است، از میان همان مردمی آمده است که تا قبل از جنبش مارتین لوترکینگ در میانه ی سده ی بیستم ، سیاهان را "انسان های ناپاک" می نامیدند... او به احتمال بسیار لقب "اولین رئیس جمهور رنگین پوست آمریکا" را از آن خود خواهد کرد و این نه تنها به ما بلکه به همه ی مردم جهان ثابت می کند که "مهد آزادی" بودن آمریکا بی دلیل نیست. شما با سرزمینی رو به رو هستید که در آن فردی متعلق به یک اقلیت نژادی تا آستانه ی ریاست جمهوری می آید.
3. شاید یک ماه باشد که با هر کس که آشنا می شوم، بلافاصله پیش بینی اش را در مورد انتخابات آمریکا می پرسم، نتیجه ی این پرس و جوها را خودم هم نمی توانستم باور کنم، اکثر پرسش شوندگان با انرژی بسیار از جلو بودن اوباما در نظرسنجی ها برایم می گفتند ولی برخلاف انتظار در هنگام نتیجه گیری، مک کین را برنده می دانستند، اکثراً معتقد بودند که با انتخاباتی فرمایشی روبه رو هستیم که در آن نه "رای مردم" بلکه "رای دادگاه های فدرال" اهمیت دارد.چیز دیگری که در جریان این پرسش و پاسخ ها برایم جالب بود، "تمایل بسیاری از افراد پرسش شونده به موکول کردن نتیجه ی نهایی به روز انتخابات" بود، عدم اعتماد به نظرسنجی ها در حرف های برخی ها کاملاً مشخص بود.
4. این روزها رژیم های سرکوب گر منطقه می خندند،روز جشن است امروز... زمان زیادی از "او با ما"ی معروف اسفندیار رحیم مشایی(معاون رئیس جمهور ایران) نگذشته است، و امروز_با کمال تاسف_می بینم که "او با ما" می آید...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر